Prof. Robert Skomro
Pulmonolog i specjalista zaburzeń snu, Profesor Uniwersytetu Saskatchewan, Kanada, Wiceprezydent Kanadyjskiego Stowarzyszenia Zaburzeń Snu
Choć obturacyjny bezdech senny diagnozuje się w większości u mężczyzn, choroba ta nie ma płci i występuje również u kobiet, dając czasem inne, niezwykle uciążliwe objawy.
Czym charakteryzuje się obturacyjny bezdech senny (OBS)? Dlaczego kobiety są także w grupie ryzyka?
Obturacyjny bezdech senny (OBS) to schorzenie, w wyniku którego dochodzi do zwężenia górnych dróg oddechowych. Często OBS utożsamiany jest z jego objawem, czyli chrapaniem, i jest bagatelizowany – nawet przez lekarzy pierwszego kontaktu. Jednak jest to poważne zaburzenie. OBS doprowadza od 5 do nawet ponad 100 zapadnięć dróg oddechowych w ciągu godziny. W jego wyniku OBS prowadzi do częstych przebudzeń, złej jakości snu i spadku saturacji – wysycenia krwi tlenem. Bezdech senny to powszechne schorzenie u kobiet szczególnie w okresie pomenopauzalnym (po 40.-45. r. ż.). Szacuje się, że dotyczy od 15 do 20 proc. populacji kobiet na świecie.
Jakie są jego objawy bezdechu sennego wśród kobiet?
Podłożem bezdechu sennego są zmiany w anatomii lub fizjologii górnych dróg oddechowych, zatem podstawa schorzenia jest taka sama u obu płci. Przekłada się to jednak na łagodniejszą postać schorzenia i nieco inne symptomy – u kobiet oprócz klasycznych objawów (chrapanie, zła jakość snu, zmęczenie), OBS wiąże się również z bezsennością, a nawet depresją.
Jak wygląda proces diagnostyczny?
Punktem wyjścia jest dokładny wywiad z pacjentką. Następnie wykonuje się badanie za pomocą sprzętu diagnostycznego – stacjonarnie, w pracowni polisomnograficznej (PSG) lub w domu u pacjenta przy użyciu tzw. poligrafii. Obie metody opierają się na badaniu saturacji tlenu, wysiłku oddechowego, pozycji ciała; badanie PSG jest dodatkowo rozszerzone o pomiar EEG i innych parametrów snu.
Jak wygląda dalsza ścieżka pacjenta po diagnozie? Jakie są dostępne metody leczenia obturacyjnego bezdechu sennego?
Pacjentka powinna być prowadzona przez multidyscyplinarny zespół w doświadczonym ośrodku. Terapię należy dostosować do stopnia zaawansowania schorzenia. Obecnie najlepszą metodą jest zastosowanie podczas snu aparatu CPAP. Zazwyczaj podaje się go przy średnio lub bardziej zaawansowanych postaciach schorzenia, ale pacjentki często wybierają go również przy łagodniejszych postaciach choroby. CPAP to zaawansowane technologicznie aparaty (pompy powietrzne) wyposażone w algorytmy, często połączone z chmurą, które utrzymują stałe dodatnie ciśnienie w górnych drogach oddechowych. Inne metody leczenia w wybranych przypadkach to np, aparaty stimatologiczne lub leczenie operacyjne.
