Lek. med. Grażyna Dziekan
Specjalista dermatolog i wenerolog, Instytut – Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka
Skóra dziecka jest wyjątkowo wrażliwa i dlatego też zasługuje na specjalne traktowanie. Żyjemy w czasach, w których mamy bardzo dbają o higienę swoich pociech. Jednak dzieci do 2 roku życia bardzo często muszą się zmierzyć z pieluszkowym zapaleniem skóry, a niektóre w tym czasie również zaczynają chorować na Atopowe Zapalenie Skóry (AZS).
Pieluszkowe zapalenie skóry jest podrażnieniem skóry spowodowanym kontaktem z moczem i jest to bardzo częsta przypadłość, którą mama może zdiagnozować sama w domu.
– Wystarczy noc kontaktu z moczem w pieluszce i u niektórych dzieci pokazuje się rumień. Jeżeli występuje on w miejscu przylegania pieluchy, a fałdy są wolne to nazywamy to pieluszkowym zapaleniem skóry – wyjaśnia lek. med. Grażyna Dziekan, dermatolog z Instytutu “Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie.
Klasyczne zapalenie skóry to czerwona pupa w miejscu przylegania pieluchy, które nie wymaga agresywnego leczenia.
– Pupę należy przede wszystkim wietrzyć. Jeżeli nie ma nadkażenia stosujemy preparaty łagodzące, a starą dobrą metodą jest kąpiel w krochmalu. Krótko trwający rumień w okolicy pieluszkowej, przy odpowiedniej pielęgnacji w większości przypadków ustępuje szybko. Przy dłużej trwającym zapaleniu, pojawieniu się nadżerek, grudek, krostek lub zmian w fałdach należy zasięgnąć porady dermatologa dziecięcego – podkreśla lek. med. Grażyna Dziekan.
Pieluszkowe zapalenie skóry jest najczęściej szybko ustępującą chorobą, znacznie poważniejsze i bardziej uciążliwe dla malucha jest Atopowe Zapalenie Skóry. I tutaj już konieczny jest kontakt z lekarzem dermatologiem.
– Pierwszym objawem bez którego nie rozpoznaje się AZS jest świąd. Definiuje się tę chorobę jako przewlekłą, zapalną, nawrotową, świądową, wypryskową. Wg najnowszej wiedzy AZS jest uwarunkowane zarówno czynnikami genetycznymi, immunologicznymi, jak i środowiskowymi. AZS diagnozuje się głównie na podstawie objawów i rozmowy z pacjentem. Badania dodatkowe są drugorzędne – tłumaczy lek. med. Grażyna Dziekan.
W diagnostyce podstawą rozpoznania są 4 punkty tzw. cechy Hanifina i Rajki. Żebyśmy mogli mówić o AZS muszą być spełnione 3 z 4 kryteriów: świąd, typowa lokalizacja zmian w zależności od wieku, przewlekły i nawrotowy przebieg, dodatni wywiad atopowy rodzinny. Wg najnowszej wiedzy uważa się, że główną przyczyną ASZ jest defekt bariery naskórkowej powodujący uciekanie wody ze skóry.
– Celem terapii jest odbudowanie bariery naskórkowej poprzez stosowanie emolientów. Na początku konieczna jest odpowiednia pielęgnacja, stosowanie odpowiedniej terapii emolientowej, nie przesuszanie i zgaszenie stanu zapalnego. Jeżeli mamy tylko niewielkie zmiany zapalne, suchość skóry to podstawą są emolienty. Dzieci z AZS powinny być pod stałą opieką dermatologa dziecięcego, który w zaostrzeniu choroby może zlecić preparaty przeciwzapalne a w nadkażeniu zmian leki przeciwbakteryjne lub przeciwwirusowe. Zapobiegawczo pacjent powinien stosować emolienty nawet jeśli tych ostrych stanów nie ma – podsumowuje lek. med. Grażyna Dziekan.